Na czym polega badanie neurologiczne psa?
Badanie neurologiczne psa polega na badaniu odruchów psa i skontrolowaniu jego czucia bólu. Jest to etap wstępnej diagnostyki chorób neurologicznych. Na badanie neurologiczne trafiają pieski, które mają problemy z poruszaniem się i koordynacją ruchów lub po zauważeniu przez ich właścicieli innych nietypowych zachowań, takich jak osłabienie, skurcze mięśni, drgawki itp. Podczas badania neurologicznego lekarz obserwuje odruchy zwierzęcia. Stara się wychwycić wszelkie odchylenia od normy oraz odnaleźć potencjalne ognisko zaburzeń. Po badaniu neurologicznym psa następnym etapem w rozpoznaniu dyskopatii są kolejne metody diagnostyczne. Zaliczamy do nich:
-
Mielografię (kontrastowe badanie rdzenia kręgowego) — metoda ta polega na podpajęczynówkowym wstrzyknięciu środka kontrastowego. Uwidacznia ona zarys rdzenia kręgowego i za jej pomocą można wskazać wstępne umiejscowienie przyczyn zaburzeń rdzeniowych. Stosujemy ją, kiedy na zwykłym zdjęciu rentgenowskim nie jest możliwe ostatecznie rozpoznanie lokalizacji zmiany.
-
TK (Tomografię Komputerową) — pozwala nam uzyskać przekrojowy obraz oglądanych struktur. Ta metoda diagnostyczna ma bardzo wysoką wrażliwość na wychwycenie zmian w strukturach kostnych.
-
MRI (Rezonans Magnetyczny) — podobnie jak TK, metoda ta zapewnia obrazowanie przekrojowe. Pozwala najszybciej zlokalizować miejsce ekstruzji krążka międzykręgowego.
Neurochirurgia weterynaryjna w Klinice Teodorowscy
Kiedy zdiagnozujemy u naszego pacjenta dyskopatię, wówczas możemy skierować go na zabieg chirurgicznego usunięcia masy jądra miażdżystego z kanału kręgowego. W zależności od stanu pacjenta, stopnia zaawansowania choroby i indywidualnych objawów u psa, tego typu operację możemy przeprowadzić za pomocą jednej z technik: laminectomii, hemilaminektomii, minihemilaminektomii, czy fenestracji. W doborze odpowiedniej metody może pomóc skala stopniowania dyskopatii: stopień I (rokowania pomyślne), II (rokowania bardzo dobre), III (rokowania bardzo dobre/pomyślne), IV (rokowania ostrożne/niepomyślne).
-
Laminectomia — wykonywana najczęściej przy zmianach w brzusznej lub grzbietowej części kanału kręgowego.
-
Kemilaminectomia — polega na jednostronnym usunięciu bocznego i grzbietowo-bocznego łuku kręgu oraz nasad i powierzchni stawowych wyrostków stawowych.
-
Minihemilaminectomia — metoda, która polega na odjęciu części nasad na wysokości otworu międzykręgowego.
-
Fenestracja — wykonywana w przestrzeniach międzykręgowych C2-C3 do C6-C7. Częściej stosowana u psów z bólem pochodzenia dyskowego, rzadziej u psów z materiałem dysku w kanale kręgowym.