EAAGY1MpHxyABO4nDCPWCK7dqHC6LxEyvH1yxYc3996KW6MbFnstXbylLwGaDNUH1WFhbIeWXIpf6TpQOAV7PZB0ozAt5P7xymHFQALIMBbDiL3zNMinZAW0toz2vXtj7K6IUd2JjD1lygFzm07Yo30nZANNrXjHhafwBPBTbzaNFPLDPYDWS5navdnCdeWR0gZDZD

Kości długie psów i kotów są prawie identyczne z kośćmi nóg i ramion ludzi. Podobnie jak ludzie, psy i koty mogą złamać te kości z powodu upadku, zderzenia lub podczas walki z innymi zwierzętami. Do złamania kości może dojść w wielu miejscach i na wiele sposobów.

Aby ułatwić planowanie terapii, weterynarze dzielą złamania na kilka kategorii. Niecałkowite: złamanie obejmujące tylko jedną z części korowych kości. Oś kończyny jest zachowana, nie dochodzi tutaj do przemieszczenia się odłamów kostnych. Całkowite: dochodzi tutaj do przerwania obu części korowych kości wraz z zupełnym odseparowaniem powstałych fragmentów. Takie złamanie można również opisać ze względu na przebieg linii złamania. Złamanie poprzeczne to złamanie przebiegające prosto, pod kątem prostym do osi kości. Skośne: złamanie przebiega po przekątnej w poprzek kości, tworząc dwa fragmenty kości z ostrymi końcami. Złamanie wieloodłamowe, czyli złamanie składające się z trzech lub więcej kawałków o różnych kształtach. Dodatkowo złamania możemy podzielić ze względu na przerwanie przez odłamy kostne tkanki skórnej. Złamanie, które powoduje otwartą ranę w skórze, nazywa się złamaniem otwartym; mogą one powstać, gdy złamana kość przebija tkankę skórną (od środka na zewnątrz) lub gdy przedmiot przechodzi przez skórę i łamie kość. Jeśli w pobliżu złamania nie ma otwartej rany, mamy do czynienia ze złamaniem zamkniętym.

Diagnostyka złamań

Gdy podejrzewasz, że mogło dojść do złamania kości u twojego pupila, podstawowym elementem jest zgłoszenie się do kliniki, aby lekarz mógł ocenić twojego zwierzaka. Podczas badania klinicznego oceniany jest stan ogólny zwierzęcia i lokalizowane jest źródło problemu. Następnym krokiem w diagnostyce jest diagnostyka RTG pacjenta. Na podstawie oceny wykonanych radiogramów możliwe jest następnie ustalenie metody dalszego postępowania z pacjentem i w dobranie jak najlepszej metody stabilizacji złamania. Pamiętaj, że jeśli twój zwierzak uległ wypadkowi komunikacyjnemu, niezbędna jest stabilizacja pacjenta i ocena uszkodzenia narządów wewnętrznych, a dopiero w dalszej kolejności stabilizacja powstałego na skutek urazu złamania.