Elektrodiagnostyka

To kolejne badanie dodatkowe wykorzystywane w naszej Klinice celem różnicowania czy proces chorobowy dotyczy nerwu obwodowego, płytki motorycznej czy mięśnia. Stanowi to istotną pomoc w badaniu neurologicznym zwierząt.

Na czym polega elektrodiagnostyka zwierząt?

W trakcie badania analizowana jest aktywność spontaniczna oraz wzbudzona mięśni i nerwów. Dzięki temu możemy stwierdzić czy mamy do czynienia z miopatią czy neuropatią oraz w przypadku tej drugiej czy dotyczy DMN (dolny motoneuron) oraz w jakim miejscu doszło do jego uszkodzenia.

Jest to o tyle ważne badanie, ponieważ choroby te odznaczają się w badaniu klinicznym podobnymi objawami tj. kulawizną, paraparezą lub paraplegią.

W elektrodiagnostyce wykorzystuje się wzmacniacz potencjałów bioelektrycznych połączony z urządzeniem obrazującym i archiwizującym dane np. komputerem. Zmiany potencjałów są odbierane przez elektrody.

W trakcie badania elektrodiagnostycznego zwierzęta muszą być poddane znieczuleniu ogólnemu.

Wyróżniamy tutaj elektromiografię (EMG) oraz elektroneurografię (NCV).

EMG

W badaniu elektromiograficznym zwierząt określa się aktywność spontaniczną mięśni. Lekarz wkłuwa elektrodę w mięśnie i analizuje ich aktywność zobrazowana na ekranie monitora oraz wsłuchuje się w głośnik podłączony do wzmacniacza.

Aktywność wkłuciowa- pojawia się jako pierwsza i powstaje podczas drażnienia mięśnia podczas wkłuwania igły i szybko znika po zaprzestaniu manipulacji igłą:

• Przedłużona aktywność – częściowe/całkowite odnerwienie mięśnia, zapalenie mięśnia.
• Skrócony/brak aktywności – zanik i zwłóknienie mięśnia.

Zdrowy rozluźniony mięsień cechuje się brakiem aktywności elektrycznej.

Aktywność spontaniczna – w większości przypadków świadczy o patologii, jaką jest uszkodzenie nerwu oraz zanik mięśnia wskutek braku unerwienia.

NCV

W badaniu elektroneurograficznym stymuluje się nerwy i bada się takie parametry jak prędkość przewodnictwa ruchowego (CMAP) i czuciowego (SNAP).

• Obniżenie CMAP bez wyraźnego zwolnienia przewodnictwa – aksonopatia, ostra miopatia i zaburzenia przewodnictwa synaptycznego (np. Botulizm).
• Prawidłowe CMAP i zwolnienie przewodnictwa ruchowego – cukrzyca kotów i leukodystrofia globoidalna psów.

Obniżenie amplitudy lub niemożność wywołania potencjałów czuciowych przy zachowanym prawidłowym przewodnictwie ruchowym świadczy o neuropatii czuciowej, która występuje np. u psów rasy Border Collie czy też niektórych kotów chorych na cukrzycę.