Jak wygląda operacja dysplazji stawu biodrowego u psa?

Czym jest dysplazja biodrowa?

Dysplazja biodrowa oznacza nieprawidłowy rozwój stawu biodrowo-udowego i charakteryzuje się nadwichnięciem lub całkowitym zwichnięciem głowy kości udowej. Choroba w tej postaci występuje u młodszych psów, u starszych natomiast towarzyszą jej umiarkowane lub ciężkie zmiany zwyrodnieniowe stawu. Zwichnięcie stawu biodrowo-udowego jest całkowitym oddzieleniem głowy kości udowej od panewki, a nadwichnięcie stanowi tylko częściową separację tych struktur anatomicznych.

Więcej o dysplazji stawu biodrowego: https://www.klinikadlazwierzat.pl/uslugi/dysplazja-stawu-biodrowego/

Przyczyny dysplazji biodrowej u psa

Przyczyny dysplazji biodrowej są wielorakie, w rozwoju choroby istotne są zarówno czynniki wrodzone, jak i środowiskowe, doprowadzające do nieprawidłowego wzrostu kości i tkanek miękkich. Wydaje się jednak, że pierwszoplanową rolę odgrywają czynniki dziedziczne. Szybki wzrost i przyrost masy ciała, wynikający z nadmiernego karmienia, może powodować nierównomierny rozwój tkanki podporowej skutkujący dysplazją. Istotne bywają także czynniki wywołujące zapalenie (umiarkowane, powtarzalne urazy).

Artroskopia przed postępowaniem chirurgicznym

Pozwala ona w sposób bezpośredni ukazać uszkodzenia chrząstki, zerwanie więzadła i obrażenia krawędzi panewki. Ocena artroskopowa ułatwia podjęcie trafnej decyzji dotyczącej leczenia wczesnej dysplazji polegającego na wykonaniu potrójnej osteotomii miednicy (tńple pelvic osteotomy - TPO) lub podwójnej osteotomii miednicy (DPO)

Endoprotezowanie stawu biodrowego

Metoda, oznaczana skrótem THR (totalhip replacement), jest wysoce zaawansowaną techniką operowania i jako taka powinna być wykonywana przez wyszkolonych w tym zakresie i doświadczonych chirurgów. THR uważa się za zabieg ratujący życie, gdy staw biodrowy nie może być naprawiony i w związku z tym jest usuwany i zastępowany sztucznym. Najczęściej wykonuje się go, kiedy leczenie zachowawcze osteoarthritis biodra dłużej nie podtrzymuje funkcji kończyny i jakości życia pacjenta. Przed wyborem endoprotezowania powinny zostać wyczerpane możliwości 5 kardynalnych reguł leczenia osteoartrozy, ponieważ zabieg THR jest kosztowną i ryzykowną operacją. Tradycyjnie THR wykonuje się w możliwie najpóźniejszym okresie życia. Filozofia ta opiera się na podobnej koncepcji praktykowanej w medycynie człowieka. Mówi ona, że proteza biodrowa stanowi źródło stałej degeneracji i stąd lepiej wprowadzić ją późno, zmniejszając potencjalną potrzebę rewizji i zastąpienia jej kolejną.

Korekcja wagi może eliminować potrzebę endoprotezowania lub opóźniać termin jego przeprowadzenia, jak również zmniejszać ryzyko komplikacji, kiedy zabieg ten zostanie wykonany.

Przeciwwskazania do THR uwzględniają sep-tyczne zapalenie stawu oraz postępujące choroby neurologiczne.

Postępowanie przedoperacyjne

Wykonuje się kompleksowe badanie ortopedyczne i neurologiczne określające prawidłowo naturę problemu klinicznego, wynikającego z dysplazji biodrowej. W przypadku podjęcia decyzji o przeprowadze-niu osteotomii miednicy lub zabiegu THR okołooperacyjnie wdraża się antybiotylcoterapię.

Na czym polega operacja dysplazji biodrowej u psa?

Wymiana stawu biodrowego polega na usunięciu zdegenerowanego stawu biodrowego i wprowadzenie w to miejsce trzyczęściowego implantu składającego się z trzpienia/klinu montowanego do kości udowej panewki mocowanej do miednicy i główki łączącej te dwa elementy. Łącząc ze sobą te trzy elementy, uzyskujemy sztuczny staw biodrowy (THR).

Ocena i opieka pooperacyjna

Po diagnostycznej artroslcopii stawu biodrowego nie-potrzebne są żadne restrykcje. Natomiast po symfizjodezie szczenięta powinny być zamknięte w klatce do czasu usunięcia szwów skórnych. Potem nie jest już konieczna specjalna opieka. Ocena skuteczności zabiegu wymaga wykonania badania radiograficznego po uzyskaniu dojrzałości; dokładnie osiągniętą wentrowersję wyznacza się podczas badania tomograficznego.

Po osteotomii miednicy aktywność pacjenta powinna być ograniczona do spacerów wyłącznie na smyczy do czasu widocznego na zdjęciu rentgenowskim zrośnięcia się kości w 3 miejscach wykonanej osteotomii. Zazwyczaj jest to okres ok. 6 tyg.

Czas trwania spacerów powinien być zwiększany stopniowo, odpowiednio do tolerancji danego pacjenta.

Jeśli przeciwstawna kończyna też musi być zoperowana, drugi zabieg osteotomii miednicy można wykonać, gdy dyskomfort związany z pierwszą operacją jest już dobrze tolerowany przez psa.

Powikłania obejmują problemy z implantem, utratę odwodzenia i zwężenie kanału miednicy. Natężenie występowania komplikacji jest niewielkie, a analizy dotyczące odległych wyników odnotowują efekty dobre i doskonałe.

Ważne!

Wczesna diagnostyka pacjenta pozwala na uniknięcie wymiany całego stawu biodrowego u psa! Przy zastosowaniu odpowiedniego rodzaju badania przesiewowego, jesteśmy w stanie oszacować prawdopodobną dysplazję już u pięciomiesięcznego psa.